çocuk işte

sonsuza dek sürsün isterdi adam
çocukluk ömrün zirvesi imiş
hiç inilmemesi gereken
saf bilgelik 

o anlamak ister bakışlar
unutmaz bir bellek
büyüdükçe kayıp giden

sonsuza dek sürsün istedi adam
bitmesin oyun
başka kim
tanrıyla konuşmaya cesaret edebilir
dili bile dönmezken daha
çocuk işte

söz dile geldi
oyun sona erdi
artık ayrılık vakti
her bahar ölüm gibi